فقر و عدم توسعه روستایی با تأکید بر تولیدات بخش کشاورزی مطالعه موردی: دهستان ماهنشان

فقر به عنوان یکی از مهمترین آسیب های اجتماعی،اقتصادی و جغرافیائی قدمتی به طول تاریخ زندگی بشر دارد. بین فقر و زندگی روستائی ضریب همبستگی بالائی وجود دارد،زیرا بیش از سه چهارم فقرا در مناطق روستائی زندگی می کنند.از آنجا که هرگونه سیاستگذاری موفق (در راستای توسعه روستائی) مستلزم شناخت این پدیده است؛پژوهش با هدف شناخت علل و ریشه ها به منظور کاهش نسبی آن در یک منطقه جغرافیائی تدوین گردیده است.با توجه به این مهم که هرگونه توسعه ای نیازمند مشارکتهای مردمی است و فقرا در برنامه های توسعه مشارکتی ندارند (و یا نمی توانند داشته باشند)،ضرورت تحقیق مشخص می گردد.تحقیق از لحاظ نوع کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی-تحلیلی می باشد.نگرش تحقیق سیستمی-ساختاری است. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی با استفاده از ابزارهای فیش برداری،جستجو در شبکه جهانی،پرسشنامه،مصاحبه و مشاهده انجام شده است.جامعه آماری تحقیق شامل 24 روستای دهستان ماهنشان با 9843 نفر جمعیت می باشد.تعداد نمونه ها با استفاده از روش کوکران 312 نفر محاسبه گردیده است.با توجه به پهناگر بودن تحقیق،از روش نمونه گیری شماتیک استفاده شده است.به منظور تجزیه و تحلیل اطاعات از روشهای کمی و کیفی بهره گرفته شد.در روشهای کمی از آزمون t تک نمونه ای-آزمون کروسکال و الیس و آزمون یومن ویتنی استفاده گردید . نتایج تحقیق نشانگر نقش شاخص سرمایه گذاریهای دولتی در توزیع فقر به همراه نقش نسبی موقعیت خصوصی روستاها می باشد . با توجه به نقشه توزیع فقر در منطقه پیشنهاداتی از جمله دسترسی به اعتبارات سرمایه ای (دولتی) ، آموزش، پرداخت وام، گسترش بیمه های اجتماعی و... ارائه شده است.